در جوامع امروزی عواملی از قبیل سبک زندگی، عدم تحرک و ورزش کافی و حرکات بدنی غیر اصولی و نادرست  سبب شده است که درد ستون فقرات تبدیل به یک عارضه ی بسیار شایع گردد. شکایت از درد ستون فقرات و ناتوانی های ناشی از آن، چه مربوط به گردن و چه مربوط به کمر و نواحی تحتانی، نه تنها بودجه ی هنگفتی را صرف درمان و  خدمات پزشکی می نماید، بلکه با ایجاد اختلال در قدرت کار و فعالیت افراد سبب خسارات قابل توجهی در بخش اقتصادی جامعه می گردد.  

دردهای حاد و مزمن چه تفاوتی دارند؟

انواع درد به روشهای مختلفی دسته بندی میشوند که یکی از آنها تقسیم بندی درد بر اساس طول مدت آن است. دردی که پس از زمان شروع بمدت چندین روز تا چند هفته ادامه داشته باشد و حداکثر پس از گذشت ۳ ماه بهبودی کامل حاصل شود درد حاد نامیده میشود. دردهایی که بیش از ۳ ماه ادامه داشته باشند و به درمانهای متداول پاسخ مثبتی ندهند جزو دردهای مزمن طبقه بندی می شوند. دردهای حاد زمان شروع مشخصی داشته و پس از گذشت چند روز یا چند هفته خودبخود بهبود یافته و یا اینکه تحت انجام درمانهای متداول دارویی یا فیزیکی و مداخلات درمانی دیگر برطرف می شوند. عدم پیگیری دردهای حاد و تعلل در یافتن منشاء درد ممکن است درد حاد را به درد مزمن تبدیل نماید.

دیسک کمر دلیل شایع بسیاری از دردهای حاد، مزمن و دردهای عود کننده ی کمر و پا می باشد. معمولا بیشترین آسیب ها در دیسکهای L4-L5 یا L5-S1  ایجاد می شود ولی گاهی ممکن است در دیسک های بالاتر کمری نیز مشکل وجود داشته باشد. درد ممکن است در پائین کمر، باسن، لگن و پاها  احساس شود.

ریسک فاکتورها برای ایجاد دیسک کمر:

• چاقی و اضافه وزن

• سنین 20 تا 70 سالگی

• سابقه ی فامیلی (ژنتیک)

عطسه، سرفه، فشار و حرکات ناگهانی

علائم: پارگی دیسک کمر ممکن است بدون علامت بوده و یا با علائم زیر همراه باشد:

درد پشت، شکل غیر طبیعی ستون مهره ها، محدودیت حرکتی در ستون فقرات بخصوص خم شدن، نقص نورولوژیک در منطقه ی خاصی از اندامها، دردهای ناشی از آسیب عصبی، کاهش حس پوستی در اندام ها، کاهش یا فقدان رفلکس های تاندونی در اندام ها، گاهی اوقات ضعف و/یا تحلیل عضلانی. 

علائم فوق معمولا یکطرفه اند ولی زمانی که دیسک دچار آسیب شدیدی در بخش مرکزی باشد  و ریشه های عصبی دو طرف تحت تاثیر قرار گرفته باشند علائم بالینی دوطرفه دیده می شود.